Terapie nieantybiotykowe w niepowikłanych zakażeniach dolnych dróg moczowych. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej

Zakażenia układu moczowego (ZUM) należą do najczęstszych bakteryjnych schorzeń infekcyjnych. Cechuje je tendencja do nawrotów. W leczeniu ZUM najczęściej stosuje się antybiotyki lub chemioterapeutyki. Z uwagi na narastającą antybiotykooporność bakterii uropatogennych konieczna jest racjonalizacja ich stosowania oraz rozważenie nieantybiotykowych metod leczenia, w szczególności fitoterapii, oraz prowadzenie działań profilaktycznych. W pracy omówiono nieantybiotykowe terapie zakażeń dolnych dróg moczowych, zwrócono szczególną uwagę na dowody naukowe dotyczące ich skuteczności. Oddzielnie przedstawiono terapie nieantybiotykowe, które mogą być zastosowane u kobiet w ciąży z ZUM. Przeanalizowano ich efektywność także u kobiet po menopauzie. Omówiono zagadnienie tzw. bezobjawowej bakteriurii, czyli wzrostu ilości bakterii w moczu u osoby bez objawów klinicznych ZUM. Z wyjątkiem określonych sytuacji bezobjawowa bakteriuria nie wymaga leczenia. Niewłaściwa antybiotykoterapia powoduje niepotrzebne obciążenie dla pacjenta i sprzyja występowaniu antybiotykooporności bakterii.

Urinary tract infections (UTIs) are among the most common bacterial infectious diseases. They are characterised by a tendency to recur. Antibiotics or chemotherapeutic agents are most commonly used in the treatment of UTIs. Given the increasing antibiotic resistance of uropathogenic bacteria, it is necessary to rationalise their use and consider non-antibiotic treatments, particularly phytotherapy, and to carry out preventive measures. This paper discusses non-antibiotic therapies for lower urinary tract infections, paying particular attention to the scientific evidence on their efficacy. Non-antibiotic therapies that can be used in pregnant women with UTIs are presented separately. Their effectiveness in postmenopausal women was also analysed. The issue of so-called asymptomatic bacteriuria, i.e. bacterial growth in the urine of a person without clinical symptoms of UTIs, was discussed. Asymptomatic bacteriuria does not require treatment except in certain situations. Inappropriate antibiotic therapy places an unnecessary burden on the patient and promotes antibiotic resistance of bacteria.