Ocena efektu treningu mięśni oddechowych u chorych z przewlekłą chorobą nerek dializowanych otrzewnowo – badanie pilotażowe

Wprowadzenie:
Siła mięśni wdechowych i wydechowych u pacjentów leczonych dializą otrzewnową jest niższa niż u pacjentów hemodializowanych i w grupie po transplantacji nerek. Jedną z przyczyn tego stanu może być obecność w jamie brzusznej dializatu, który zwiększa ciśnienie śródbrzuszne i zaburza skurcz przepony.

Cel pracy:
Ocena wpływu treningu mięśni wdechowych (IMT) na parametry oddechowe i funkcjonalne u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.

Materiał i metody:
Przeprowadzono randomizowane, niezaślepione badanie. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do wykonywania 6-tygodniowego IMT przy 40% maksymalnego ciśnienia wdechowego. Pomiary przeprowadzono na początku badania i 6 tygodni po interwencji. Pierwszorzędowe wyniki obejmowały wydolność funkcjonalną (ocenianą za pomocą 6-minutowego testu marszu), maksymalne ciśnienie wdechowe (PImax), maksymalne ciśnienie wydechowe (PEmax) i parametry spirometryczne.

Wyniki:
Początkowo randomizacji poddano kohortę 37 pacjentów dializowanych otrzewnowo, których średni wiek wynosił 51,3 roku (95% CI: 47,1–55,5). Grupę kontrolną stanowiło 18 osób, natomiast grupę badaną – 19 osób. Ze względu na przypadki wypadnięcia pacjentów z badania przed zakończeniem 6-tygodniowego okresu, grupę kontrolną zmniejszono następnie do 11 osób, a grupę badaną do 18 osób. U pacjentów, którzy zostali poddani treningowi mięści oddechowych (TMO), stwierdzono znaczną poprawę PImax (p < 0,0001). Podobne korzyści zaobserwowano w zakresie PEmax (p = 0,048) i dystansu 6MWT (p = 0,01) w grupie IMT. Wzrost skurczowego ciśnienia krwi (SBP, p = 0,036) i częstości akcji serca (HR, p = 0,045) na skutek 6MWT był mniej wyraźny u pacjentów poddanych treningowi oddechowemu.

Wnioski:
Trening mięśni oddechowych zwiększa siłę mięśni oddechowych oraz poprawia tolerancję wysiłku. Nasze badanie dostarcza cennych informacji na temat wpływu IMT na parametry oddechowe i funkcjonalne u pacjentów dializowanych otrzewnowo.



Introduction:
The strength of inspiratory and expiratory muscles in patients treated with peritoneal dialysis is lower than in haemodialysis patients and in those after kidney transplantation. The dialysate in the abdominal cavity increases intraabdominal pressure and disturbs diaphragm contraction.

Aim of the research:
To compare the effects of inspiratory muscle training (IMT) on respiratory and functional parameters in patients undergoing peritoneal dialysis.

Material and methods:
A randomised, unblinded trial was conducted. Subjects were randomly assigned to perform 6 weeks of IMT at 40% of maximal inspiratory pressure. Measurements were taken at baseline and 6 weeks after the intervention. Primary outcomes included functional capacity (assessed by 6-minute walk test), maximum inspiratory pressure (PImax), maximum expiratory pressure (PEmax), and spirometry parameters.

Results:
Initially, a cohort of 37 peritoneal dialysis patients, with an average age of 51.3 years (95% CI: 47.1–55.5), underwent randomisation. The control group consisted of 18 participants, whereas the study group comprised 19 subjects. Owing to attrition prior to the conclusion of the 6-week duration, the control group was subsequently reduced to 11, and the study group to 18. Patients who underwent IMT showed significant improvement in PImax (p < 0.0001), PEmax (p = 0.048), and 6MWT distance (p = 0.01). Increases in systolic blood pressure (SBP, p = 0.036) and heart rate (HR, p = 0.045) induced by the 6MWT were less marked in the respiratory training group.

Conclusions:
Respiratory muscle training appears to enhance respiratory muscle strength, potentially improving exercise tolerance. Despite the attrition, our study provides valuable insights into the effects of IMT on respiratory and functional parameters in peritoneal dialysis patients.